Shake that thing miss Suffie Wang

Hoi lieve allemaal,
Alweer ruim een week voorbij en dus zit ik weer bordevol met nieuwe verhalen… Dus pak je stoel er maar bij, pak er een lekker glaasje te drinken bij, lekker chippie, leun even achterover, strek nog alles een keer goed uit, pak (altijd handig) je leesbril erbij en vooral, lees goed wat ik jullie nu weer ga vertellen!

Helaas moet ik beginnen met iets minder leuks dit keer. Er is ingebroken op mijn stageschool. Alles was overhoop gehaald en ze hebben zelfs gepoept in het lokaal. Daar wordt je dus echt niet blij van! Mijn lokaal hadden ze ondersteboven gehaald en het kamertje van het schoolhoofd. De dag begon voor mij dus nogal hectisch! We mochten niet naar binnen tot de politie er was. Mijn mentor viel in een andere klas in en het schoolhoofd was druk met van alles regelen. Tja, daar sta je dan met 10 lieve onschuldige kinderen op het erf, helemaal geschokt door de inbraak. Ik kan je namelijk verzekeren, op mijn stage valt echt NIETS te halen, ze hebben zo weinig geld te besteden en dan nog wordt er ingebroken. Met een gemixt gevoel over kwaadheid, bezorgdheid, teleurstelling, verwondering, spanning en bovenal ontzetting heb ik toch maar geprobeerd er wat van te maken. Tot 9 uur was de politie aanwezig bij ons op school. Dit was natuurlijk ontzettend spannend en de kinderen vonden het interessant om te kijken. Nou goed, maar om 9 uur waren ze weg en ik kon het lokaal nog niet in. Dit moest nog geveegd worden en schoongemaakt. Dus heb ik twee banken gepakt en ben ik maar buiten op het erf les gaan geven. Wat moet je anders? Dus ik met mijn leerlingen gelezen op het erf en ondertussen werd door oudere leerlingen mijn lokaal weer op orde gemaakt. Maar het was nog niet helemaal schoon toen wij erin konden, dus eerst maar met z’n allen schoongemaakt… Lekker begin van de week zeg! Ik was helemaal ontdaan… Verder ging stage goed en was het weer erg leuk.

Mama, Linda en Els waren naar Danta Bai van maandag tot woensdag. Toen ze woensdagavond thuis kwamen zijn ze nog even bij mij langs geweest. Helaas hebben ze erg veel regen gehad… Maar desondanks hebben ze het erg leuk gehad.

Donderdag zijn we met z’n allen de stad in geweest, op souvenir jacht. Ook dit keer is dat weer gelukt. We hebben de hele stad door gesjokt en het was erg gezellig… Mama en Linda die de leiding namen en ik en Els met onze korte pootjes met onze tong op onze voeten er achter aan… ’s Avonds zijn we uit eten geweest in blauwgrond (een wijk). Dit was nog een verrassing, maar Els had het toevallig verklapt. Anne en ik hadden echter verstaan dat ze me mee zouden nemen naar blauwgroen, dus hadden we ervan gemaakt dat ik naar roodgeel zou gaan ;)! Gek genoeg klopte dit nog ook, want we gingen bij een tentje eten waar heel groot op de muur Maggi stond, en maggi is roodgeel! We hebben daar heerlijk gegeten, vooral de saoto vond ik erg lekker dus heb ik dat net zo lang uit mijn moeders mond gekeken tot ik het kopje kreeg…

Vrijdag zijn we dolfijnen gaan spotten. Maar owjee, ik had geen poncho of regenjas bij me en mocht die van mijn moeder helaas niet meer lenen. Ze was er namelijk achter gekomen dat ik alles van haar probeer te bietsen, helaas…. Jammer dat de tantes dat zo duidelijk door hadden en het vertelden, want vroeger kreeg ik alles voor elkaar… maar nu heeft mijn moeder het helaas ook door. Het zorgde echter wel voor veel gelach! We werden thuis opgehaald en naar Leonsberg gebracht waar we op het bootje stapten. Onze gids was een hele lieve Nederlandse vrouw. Ze was erg enthousiast. We hebben super veel dolfijnen gezien en ze kwamen heel dichtbij de boot. Zo gaaf! Mama riep de hele tijd, kijk daar, daar, daar, waardoor ik mijn nek meerdere malen verdraaid heb en ik echt niet meer wist waar ik kijken moest! Na genoeg doflijnen gezien te hebben zijn we naar Nieuw Amsterdam gegaan. Hier zijn we naar Fort Nieuw Amsterdam gegaan. Dat was een verdedigingswerk (noem je dat zo?) die de tegenstanders buiten moest houden. Het stond namelijk precies op de splitsing van de Commewijnerivier en de Surinamerivier. Hier kregen we Wendell als gids, de man van de Nederlandse vrouw. Ook al zo aardig. We hebben eerst een rondleiding gekregen. Hij had zoveel mooie verhalen te vertellen over de geschiedenis! Helaas ook heel veel nare verhalen over de slaventijd, over hoe de slaven mishandeld werden. Na de rondleiding hebben we heerlijk te eten gekregen en hebben we gezellig met elkaar gegeten. Er waren mensen mee op onze trip uit Mijdrecht, zo toevallig! Dus even nummers uitgewisseld zodat we elkaar nog een keer op kunnen zoeken! Na lekker gegeten te hebben zijn we veel te laat daar vertrokken: ‘In Nederland heb je je horloge, in Suriname de tijd.’ We zijn verder gegaan naar de Marienburg plantage. Dit was een suikerriet plantage en deze suiker werd gebruikt voor de sterke drank van Suriname. We kregen hier een rondleiding van een heel oud mannetje dat hier had gewerkt. Het is zo gek om te zien. De plantage is 10 jaar geleden gesloten en nu al helemaal overwoekerd door het oerwoud. Overal bomen, planten, bosjes, bloemen en beestjes. Zonde hoe snel dat allemaal kan vergaan. Er staan nog een aantal grote machines, de lampen hanger er nog, maar het dak is weg, zo bizar! Het is echt een ideale plek voor een spookfilm. Ondertussen werden we aangevallen door een stel wespen en mieren, altijd prettig…. Na de plantage was het tijd voor het laatste deel, een kindertehuis. Nou, dat leek me nog eens interessant. Het was een super mooi kindertehuis, maar ook weer schrikbarend om te horen wat voor geld die mensen te besteden hebben. Het komt neer op zo’n 1000 euro en daar moeten ze 70 kinderen van voorzien in levensbehoefte. Omdat Wendell veel toeristen mee neemt naar het kindertehuis krijgen ze veel geld van toeristen. Zo heeft een Nederlandse schilder die met pensioen ging het hele tehuis geverfd en krijgen ze van veel Nederlanders geld gedoneerd. Er was ook een meisje die heel mooi kon zingen, zo leuk! We hebben ook boven gekeken. 10 stapelbedden vlak naast en tegenover elkaar waar 20 meiden in slapen. Druk! Ik vertelde Wendell dat het mij heel leuk lijkt om daar een keer een dagje te helpen, nou dat kon geregeld worden, dus nu heb ik voor aankomende donderdag daar een afspraak, kan ik die meiden helpen met hun huiswerk en gezellig met ze kletsen. Ze schijnen het machtig interessant te vinden om te horen hoe het in Nederland er allemaal aan toe gaat! Na de trip zijn we naar mijn huis gegaan. Daar gingen mijn moeder en de tantes inchecken en ik kon lekker aanschuiven bij een heerlijk kopje soep met de meides! Daarna ben ik nog even gaan slapen, want die avond gingen we naar Sensual, een feest in de Havana Lounge. Drie uur optutten verder zijn we dan vertrokken richting de Havana Lounge. Opgepropt in de taxi, zodat we een taxi minder konden bestellen is Ron met zijn harem (tel: 9 vrouwen) vertrokken richting de Havana Lounge. Ja, Ron leert het al, bijna een echte Surinamer met zoveel vrouwen, nu de kinderen nog :p! Het feest was helemaal super. Ik sta nog steeds raar te kijken hoe al die mensen dansen en de mannen vinden het erg gezellig om zo dicht mogelijk op je te komen staan en tegen je aan te gaan dansen…. Of wij dat gezellig vinden is een tweede. Gelukkig was Ron mee en was Ralf (een gids van ons) samen met een vriend ook gekomen, dus hadden we drie vertrouwde beschermheren om ons heen. Dat heb je hier soms wel nodig, met al die dansende-gladde-praatjes-mannen! Het was echt een superfeest en toen om 4 uur de muziek stopte, zijn we maar naar huis gegaan, nog steeds swingend en zingend (Mo en Lee, ze draaien hier heel veel single ladies van Beyonce en ik vind het nu zo’n leuk liedje dankzij jullie. Moet ik er even bij vertellen dat ik dan mijn Sofie-gaat-uit-haar-dak-want-ze-hoort-een-leuk-liedje-move doe, wat altijd voor erg veel (uit)gelach zorgt….). Om 5 uur lagen we heerlijk in bed en daar nog even nagenoten, toch wel heel gezellig met mijn kamergenootje Mette. We hebben altijd erg veel lol!

Zaterdag was het dan zo ver, de laatste dag van mijn moeder en mijn tantes in Suriname. Tollend op mijn benen, stond ik om half 10 op om naar mijn moeder te gaan. We moesten namelijk nog een taxi regelen voor naar Zanderij. Jeetje wat was het warm buiten! Mam haar hele koffer ingepakt en alle souvenirs ertussen gepropt en toen zijn we de taxi gaan bestellen. Nadat mama haar meetkundige oog op de taxi had losgelaten kwam ze erachter dat het krap was, maar dat het toch wel moest passen (rare mama!). ’t Zal mij benieuwen! Weer terug bij hun appartement ben ik nog even heerlijk gaan tukken want om nou te zeggen dat ik me echt uitgeslapen voelde…. Om drie uur maar opgestaan, want over een half uur zouden ze vertrekken. Jammer dat het er nu al op zit. Een paar meiden kwamen ze ook nog uitzwaaien en mij mentaal ondersteunen. Linda had een enorme peddel meegenomen uit Danta Bai en zelfs deze paste in de auto dus wat ruimte betreft was het gelukt. Toen was het tijd voor het afscheid. Ik heb echt een superleuke tijd met mijn moeder en tantes gehad. Het was zo leuk om ze alles te laten zien en zo fijn om ze even twee weken bij me te hebben. Het afscheid viel me wel zwaar… nu moet ik weer 3,5 maand zonder mijn moeder! Dus na aardig wat traantjes gelaten te hebben heb ik haar toch maar laten vertrekken, we waren allemaal een beetje droevigachtig! Tot over 3,5 maand mam! Gelukkig waren mijn lieve schatjes er om mij te troosten :D, dat was wel liefachtig!

Deze week was er weer ingebroken op m’n stage… ik wordt er niet goed van. Weer in mijn klas, dus toen ik aankwam stond mijn mentor al te dweilen. Het schoolhoofd zag er heel slecht uit en was er een beetje klaar mee. Tijdens de morgenzegen werd er dan ook flink over gepraat en was het nu echt tijd om te gaan beveiligen (met welk geld?). Het is echt heel frustrerend om dit allemaal mee te maken.

Dinsdag was het uitzwaaidag. Oom Leo en Ron gingen naar huis. We hebben het echt getroffen met oom Leo, wat een lieve man is dat! Hij heeft heel goed voor ons gezorgd. We hebben het ook super leuk gehad met Ron. Super gezellig en flink gelachen! Hij had zelfs nog een afscheidsfilmpje voor ons gemaakt, zo lief!

Donderdag was een heavy day! An en ik zouden wel even boodschappen gaan doen bij de Combemarkt (kwartiertje fietsen ofzo). Naja, het begon al op de heenweg. Ik stapte om m’n fiets en was Anne meteen kwijt, die zat al bijna aan de andere kant van de stad. Jeetje, wat kan die fietsen zeg! Je kan je dus voorstellen hoe ik bij de Combemarkt aankwam (vooral de mensen die mij ooit wel eens iets intensief sportiefs hebben zien doen hebben een goed beeld, oké, ik geef toe, een zeldzaam beeld). Helemaal doorweekt met een rooie kop en hijgend als een paard…. Vooral nog niet aan de terugweg denken Sofie, geen terugweg, nee we blijven gewoon hier tot ik weer terug kan. En dan moet je nog die heeeeeeeeele supermarkt door vol met Surinaamse mensen (en die zijn vol ;)) die geen haast hebben… Jippie! Alles moet je apart afrekenen, kruiden, shampoo, kaas, yoghurt allemaal bij verschillende kassa’s. En dan moet je ook nog eens bij de gewone kassa de rest afrekenen. Alles op z’n Surinaamse tempo. Eenmaal buiten moesten we ook nog vlees en groente halen. Dus ik bepakt en bezakt op weg naar de slager en An naar de groenteboer… Ook dit weer overleefd,maar toen… Hoe gingen we dit alles meenemen op onze fietsjes… Ik was zo blij met mijn omamandje! Het hele mandje volgepropt, toiletrollen achter op de bagagedrager van Anne. An en ik allebei ook nog twee tassen aan ons stuur (dejavu met Mette) zijn we terug naar huis gefietst en ik was even vergeten dat dit op top tempo moest gebeuren!! Helaas was de terugweg nog vreselijker dan de heenweg met geslinger van tassen aan m’n fiets, opletten op het verkeer en een poging doen tot het bijhouden van Anne! Ik dacht werkelijkwaar dat ik van me fiets zou vallen, maar dappere Sofie wil zich niet laten kennen, dus is braaf achter Anne aangefietst. Thuis alles uitgepakt en op een stoel neergeploft, broodje gegeten, gedoucht en weer klaargemaakt om te zwemmen, alsof dit niet al genoeg work-out was… Zwemmen ging gelukkig een stuk beter! Wat is dat toch heerlijk zeg! Heerlijk 18 baantjes wedstrijdbad gezwommen (komt geen eind aan die baantjes) en daarna heerlijk in het zonnetje zitten lezen. Maar nee, nog niet genoeg lichaamsbeweging gehad, want ’s avonds moest ik weer de heupjes losgooien @ Havana lounge. Ook dit keer weer erg gezellig en tot in de late uurtjes doorgedanst!

Gisteren gelukkig even wat rustiger aan gedaan. De hele dag huiswerk zitten maken buiten en ’s avonds heeft Mette weer heerlijk voor ons gekookt. Ik heb hier een privetopkok… zo fijn! Na het eten was het weer tijd om te tutten en te borrelen om ons vervolgens af te laten zetten bij la caff. Daar was het werkelijk waar een invasie aan Nederlanders. Het leek net alsof we in Chersonisos zaten, of Salou. Alles leek Europees, behalve het wachten, dat was echt Surinaams. Een kwartier wachten voor de wc omdat er maar eentje is en schijnbaar elk vrouwelijk wezen op aarde 5 minuten nodig heeft om naar de wc te gaan (vraag me niet wat ze daar doen, want hoor niet tot elk vrouwelijk wezen, ik ben namelijk tegenwoordig omgedoopt tot dame). Dan loop je door naar de bar waar je een drankje wilt halen, maar daar mag je ook wel een kwartier voor uit trekken…. Wat een ramp! Na la caff zijn we door gegaan naar Margarithas, een echt Surinaams tentje waar zich weer dingen op de dansvloer afspelen die dirty dancing voorbij gaan… Na een menig aantal keer gered te zijn uit de handen van een Surinamer zijn we voldaan weer met de taxi naar huis gegaan. Hier was het nog tijd voor een heerlijke tosti die Ka voor ons had gemaakt. Daarna weer voldaan in bedje….! Vanavond schijnt het ook weer tijd te zijn om la caff onveilig te maken, want onze gidsen gaan daar ook heen en die hebben we al zo lang niet gezien (+ dat we stiekem wel hun dansmoves willen zien… zijn zij ook zo soepel in de heupen???). Ik leer het in ieder geval al aardig, alhoewel ik in vergelijking met de Surinamers nog steeds een houten plank blijf…

Heel veel zonnige groetjes, warme brasa’s en dikke bosi’s aan al m’n schatjes in Nederland!!!