Suffie Wang krijgt bezoek van haar schatje!

Time flies when you’re having fun!!! Jeetje, dit wordt echt het langste verhaal wat ik jullie tot nu toe ga vertellen, want ik heb zooooooooooveel gedaan met mijn lieve schat!! We waren gebleven bij het aftellen van de uurtjes tot ik hem op zou halen. Eindelijk was het zo ver…. Hij kwam!!! Met klamme handjes, knikkende knieeën en kriebels in mijn buik zat ik met Kenneth (de chauffeur die met mij Roy ging halen) in de auto te wachten tot ze aan zouden komen. Ruim van te voren vertrokken (je weet het maar nooit hier met files, slechte wegen en ga zo maar door). Tja, en daar zit je dan, veel te vroeg en ineens….. hoorde ik het vliegtuig landen. Owjeej, drie dubbele salto’s in m’n buik door al die lieve vlindertjes…!!! Een uur later kwamen de eerste mensen naar buiten. Dus ik mij tussen alle verliefde stagiaires en Surinaamse families gepropt op zoek naar mijn lief. En ja hoor, daar kwam hij… whiehoe!! Mocht ik niet eens (zoals in de film) op hem afspringen van de beveiligingsvrouw… daar ging mijn romantische welkom…. Wat fijn dat hij er is…. Dit wordt de beste vakantie ooit, dat voel ik nu al! Op weg naar huis heb ik Kenneth over de brug laten rijden met zonsondergang. We zijn ook nog een stuk de brug opgelopen (jeeeeeeeeej, mijn romantische welkom is dus toch gelukt!). Daarna naar huis en met de chickies + bezoek lekker roti gegeten… Wat supertof dat Roy mij achterna gereisd is!!! IK HOU VAN HEM EN LAAT HEM NOOOOOOOIT MEER GAAN DE SCHAT!

De volgende dag waren we al vroeg op. We hebben de fiets gepakt en zijn een beetje de stad door gaan rijden. Eerst mijn stage laten zien (de reacties van Roy: ‘Jeetje, wat een oude zooi! Daar kan je toch geen les geven?’) Naja, tot nu toe lukt dat allemaal aardig!! Daarna door gegaan naar de waterkant en ja hoor, Roy ziet het Surinaamse leven helemaal zitten. Heerlijk met een pilsje tussen de vriendelijke eentandige Surinamers en verder lekker chillen…. Het leven is zo slecht nog niet!! Later die dag hadden we een heerlijke paasbrunch bereid door An en Ka. Heerlijk zo met z’n allen.

Maandag, tweede paasdag zouden we naar de stad gaan, maar helaas was die nog dicht… . Toen kwam ik met het idee een bootje te zoeken die met ons een dolfijnentour wilde doen… Roy was helemaal enthousiast, want hij wilde dit zo graag doen! Dus wij heel dapper op pad naar Leonsberg en daar op een bootsman afgestapt (die toevallig ook Roy heette!) met de vraag of hij ons de dolfijnen wilde laten zien. En ja hoor, dit was mogelijk. Met z’n tweeën op de boot gestapt en op zoek naar dolfijnen. Eerst overal op zoek naar benzine en toen we dit eenmaal hadden de rivier op. Bootsman Roy belde even rond om te vragen waar de dolfijnen waren. Na een tijdje zagen we ze, bij de vissers (ze kwamen op het eten af)! Wow wat een super beesten. Roy had ondertussen lekker z’n shirt uitgedaan. Het was bewolkt en zo zou hij toch wel een beetje bruin worden maar niet verbranden! Wij zijn super enthousiast op zoek gegaan naar dolfijnen en het is Roy zelfs gelukt een aantal van die leuke beesten op de foto te krijgen. Na zo’n anderhalf/twee uur zijn we weer terug gekeerd. Ondertussen was het zonnetje aardig doorgekomen wat resulteerde in Roy het zoutwaterkreeftje en Sofie het zoetwaterkreeftje ;)! Nog even lekker wat gedronken aan de waterkant (Roy z’n nieuwe favoriete plekje) en daarna weer naar huis. Heerlijk dagje gehad!

De volgende dag had ik een dikke vette verrassing voor Roy. 25 april (gister) hadden we natuurlijk alweer 5 (!) jaar een relatie en dat kunnen we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom had ik geregeld dat we een vlucht gingen maken in een klein vliegtuigje over Paramaribo… supervet! ’s Ochtends vroeg naar vliegveld Zorg en Hoop vertrokken en daar in het vliegtuigje gestapt… Super spannend want….. Roy mocht sturen…. Het was echt super gaaf. Roy moest ook zelf zorgen dat hij op de goede hoogte bleef vliegen… En ja, we leven allebei nog ;)! Mijn stoere vent kan wel sturen hor!! We hadden erg veel last van turbulentie, maar dat kon de pret niet drukken. De echte piloot was zeer verbaasd dat ik nog niet misselijk was, dus hij dacht mij toch even te pakken, door ineens een heel stuk naar beneden te duiken en 1 meter boven het strand te vliegen…. Ja, je leest het goed, 1 meter boven het strand…. Één verkeerde windvlaag en ik was tegen de grond gesmeten… maar het was supervet en geen verkeerde windvlaag, alleen maar een supersupersupervette ervaring rijker!

Woensdag zijn Roy en ik op trip gegaan naar Matapica. Wendell had het voor ons geregeld. Het was een super mooie trip. We hebben eerst heerlijke roti gegeten op de plantage Johannes Margareta… dat was echt goddelijk!! Daarna moesten we mee lopen en zouden we op een klein bootje stappen. Nou, klein is dus een bootje waar in totaal 4 mensen inpassen, zo klein had ik nou ook weer niet verwacht. We moesten een uur lang door het zwamp varen om uiteindelijk op het strand van Matapica aan te komen. De tocht door het zwamp was al de helft van de trip. Zo mooi, ik waande me echt in een sprookje. Roy was ook helemaal onder de indruk. We hebben heel veel vogels gezien, libellen en springende vissen met vier ogen. Ondertussen vaarden we door een super mooi moeras (zwamp) wat heel dicht was. Het bootje paste er soms net tussendoor. Het was echt zoooooo mooi ik was zwaar onder de indruk. Het leek op de Fata Morgana in de Efteling! Toen we eenmaal op het strand waren aangekomen was het niet echt duidelijk hoe of wat. Wij hadden onze overlevingsdoos met eten meegekregen, maar verder was er niemand om ons op te vangen. Je kan je dus voorstellen dat ik aardig chagrijnig werd. Maar goed, Roy ziet altijd overal het positieve van… dus uiteindelijk kwam dit wel weer goed. Later op de dag werd dan duidelijk dat we in het huis sliepen, maar verder op aten met een ouder stel uit Amsterdam. Toen we net op het strand waren stonden Roy en ik een beetje te staren, komt er ineens een man van het strand met wilde zwembewegingen. Dus Roy en ik keken elkaar aan.. wil hij dat we gaan zwemmen ofzow? Dus toch maar op die man afgelopen en toen had hij dus een schildpad gespot. Roy: ‘Jeetje, zijn die beesten zo groot, net een dinosaurus!’ Ik had deze schildpadden ook nog niet gezien, in Galibi had ik de green turtle gezien en dit was de leatherback. Die zijn een slag groter. De schildpad liep net terug de zee in. Wij nog geprobeerd een foto te maken, maar je raad het al, net op dat moment: batterij leeg en wij handig duo hebben natuurlijk maar 1 fototoestel bij ons…. Slimslim! ’s Avonds hadden we alweer snel een schildpad in het vizier. Bij deze schildpad hebben we het hele proces gezien, echt zo mooi. Het was een magische nacht, een enorm prehistorisch beest waar je zo dichtbij kan, mijn lieve vriend naast me, een super mooie sterrenhemel, felblauwe oplichtende golven en zand dat groen licht afgaf als je erop ging staan. Jeetje, zo super mooi. Uiteindelijk hebben ze ook nog op de kop van de schildpad geschenen en inderdaad, een schildpad huilt tijdens dit hele proces, ze had een traan! Zo mooi. Ze was heel lang bezig om haar hele nest te camoufleren…. Bijzonder! Het was een magische nacht zo op het strand. De nacht in bed was wat minder magisch. Roy kon bijna niet liggen, omdat hij blaren op zijn schouders had van de zon. Ik werd geterroriseerd door een leger van muggen, die op miraculeuze wijze in mijn klamboe waren gekropen. De volgende dag zijn we in de middag weer terug gegaan. Eerste hebben we nog samen lekker over het strand gelopen (laat ik voor mezelf spreken). Daarna zijn we weer door het zwamp terug gevaren en werden we weer opgevangen door Wendell. Het was een super leuke trip.

Vrijdag zijn Roy en ik de stad in geweest, even souvenirs shoppen. Die avond was de wandelmars. We zijn met een hele groep gegaan, want er was veel bezoek. We gingen in een stadsbusje. Hihi, Roy tussen al die Surinamers op een uitklapbaar stoeltje. Het was heel grappig, vond ie zelf ook haha! De wandelmars was erg leuk. We hebben een hele tijd bij de waterkant gestaan, maar er kwam steeds maar niets langs, dus zijn we in tegengestelde richting de route gaan lopen. Toen kwamen we wel de mensen tegen en wat een feestje is dit. Allemaal groepen mensen met spandoeken, traditionele kleding of andere kostuums, op slippers en aan het dansen. De hele weg zijn ze aan het dansen, op hun slippers, 23 km lang. En dat vier dagen achter elkaar… Wat een feestje wat een feestje. Het was echt zo super leuk! Met mentor had er echt niet over gelogen dat het leuk was. De mannen spelen op trommels en de vrouwen dansen, op z’n Surinaams. Onderweg wordt er hier en daar nog wat geschuurd tussen de mannen en vrouwen, wordt er heerlijk met de konten gedraaid, gezongen, gelachen het was gewoon helemaal super. Alleen daarvoor zou ik nog een keer terug willen komen naar Suriname. We hebben al bedacht, volgend jaar de wandelmars voort te zetten in Nederland tijdens de avondvierdaagse ;). Zijn er nog gegadigden die ook met ons mee willen doen ;)!

De volgende ochtend moesten we vroeg op, want we gingen op trip naar Nickerie, Apoera, Blanche Marie vallen en Bigi Pan met Anne en Ben. We werden om 5 uur (!) ’s ochtends opgehaald door Ras. Met zo’n 140 vlogen we over de (niet altijd even goede) wegen naar Nickerie. Roy was nog moe van zijn biertjes, dus hij is door de helft van de kuilen en bulten heen geslapen. Ras kon heerlijk wegkletsen en Roy kletste vrolijk mee. In Nickerie zijn we op de boot gestapt naar Apoera. Onderweg zijn we gestopt bij Oreala, een dorpje in Brits Guyana. Hier zijn we een heuvel opgelopen, waardoor we super mooi uitzicht hadden over de rivier en het oerwoud. Mooi hoor! De vaartocht duurde ook zo’n 4 uur, dus we waren blij toen we na 4 uur onze billen mochten lichten van het houten bankje. Eenmaal in Apoera bleken we een vier persoonskamer te hebben, niet helemaal volgens afspraak. Maar goed, gezellig was het wel! Wij wilden allemaal graag een douche. Dus Roy en ik heel dapper naar de douche gelopen en een poging gedaan te douchen. Helaas deed de douche het niet. Alleen het kraantje wat op navelhoogte hing. We konden ook niet tegelijk douchen, want één douche deed het maar. Ik moest dus naar Roy roepen dat ik me in ging zepen en dat hij kon douchen. Vervolgens ben je dan ingezeept en moet je je ook weer af zien te spoelen…. Met een kraantje op navelhoogte… dat werd dus hurken onder het kraantje…. Ik vond het hilarisch, maar vanuit de andere douche klonk een wat ander geluid. Jullie kunnen je vast wel indenken hoe Roy daar stond! Maar goed, we waren afgespoeld… en we hebben er het beste van gemaakt. Die avond zijn we nog naar de plaatselijke Apoera discotheek gegaan en hebben we nog lekker gedanst. Zelfs Roy heeft zijn heupjes geschud en heeft zelfs het schuren zich eigen gemaakt!! De schat! Ben en Anne hebben er ook nog even flink op los gedanst… Wat een heerlijk stel zijn zij samen zeg! Ben moet alleen wel ver door de knietjes zakken om met Anne te dansen ;)!

De volgende dag gingen we dan naar de Blanche Marie vallen. De mooiste watervallen van Suriname…. We moesten met 17 mensen in een busje. Achterop waren houten planken waar op gezeten moest worden zo in de laadbak. Wij werden als laatste opgehaald en hadden de mazzel dat we voorin de auto mochten, de beste plekken in de airco! Anne en Ben zijn heel dapper in de laadbak gaan zitten!! Het was weer een hele hobbeldebobbelweg…. De weg werd ook steeds smaller en we kwamen enorme vijvers tegen onderweg waar we dwars doorheen moesten. Gelukkig hadden we een supergoede chauffeur bij ons, Kenneth. Hij hakte bladeren weg, koos de beste kanten van de plassen op de weg en stapte uit om polshoogte te nemen. Uiteindelijk bij Blanche Marie vallen uitgekomen. Hier staan nog een aantal huizen, dit was namelijk een van de eerste toeristische attracties, maar die zijn allemaal vervallen, omdat niemand het over kan/wil/mag kopen. Heel zonde. Na een kwartiertje lopen kwamen aan bij de watervallen. Wow, zo mooi en indrukwekkend! Echt supergaaf. We hebben hier de hele dag vertoeft, beetje zonnen, slapen, zwemmen en bij het vissen kijken. Roy had nog een blauw touw in het water gezien en die moest en zou hij te pakken krijgen. Dus hij een stok gevonden en daarmee geprobeerd het touw te pakken, maar die was nogal ver weg, waardoor Roy ook steeds een stapje verder in de stroming deed. Ik dus al weer helemaal over stuur. Ik zag het al helemaal voor me dat Roy door de stroming werd mee getrokken, z’n hoofd stootte, bewusteloos raakte en zo de rivier afdreef (ik heb een goede fantasie). Dus ik stond hysterisch te gillen dat hij terug moest komen, waardoor An en Ben mij begonnen uit te lachen. Oke, het was misschien wat overdreven… ;)! Zelf zijn we nog een stuk het bos in gelopen in de hoop veel bijzondere dieren te spotten maar dat viel tegen… Toen we terug gingen moest ik nog even naar de wc, die vol hing met vleermuizen.. heel fijn! Maar ook dit heb ik weer aangedurfd. Op een of andere rare manier waren mensen elkaar kwijt dus vertrokken we een uur later. Op de terugweg ben ik wel in de laadbak gekropen. Roy zat lekker met Ben voorin. Op de laadbak nou een heel goed idee was, weet ik nog niet… spierpijn, bilpijn, rugpijn, alles pijn!! Onderweg nog veel oponthoud… een boom die was omgevallen op de weg, die werd met de motorzaag weggehaald door Kenneth. Er stonden al drie auto’s voor ons, maar die hadden alleen maar een bijltje bij zich, daar kom je dus niet zover mee. De grootste en sterkste mannen stonden met hun handen over hun buik gevouwen te kijken hoe de rest de bomen wegsleepte…. :S! Later zat er nog een auto vast. Vervolgens kwamen wij ook de heuvel niet op, dus moesten we uitstappen en kwam onze auto glibberend en slippend naar boven. Daarna nog een boom die te ver naar beneden was gezakt, dus die ook even verwijderd moest worden door Kenneth! We hadden dus nogal wat vertraging!! In het donker zijn we teruggekeerd naar Apoera, met 80 over een hobbeldebobbelzandweg in een open laadbak… niet te lang over nadenken!! Bij terugkomst gingen we weer douchen. An en Ben hadden eerst gedoucht en zowaar onder de douche! Daarna gingen Roy en ik douchen. Roy had zich helemaal ingezeept en toen kwam er ineens geen water meer uit de kraan… Uiteindelijk heeft hij zich afgespoeld met flesjes water.. Hij is echt een held! Onze laatste avond romantisch met z’n vieren.

Die dag daarop zijn we vertrokken naar Nickerie. Het busje werd volgeladen en ik zat letterlijk bovenop de bagage, helemaal volgepropt… In Nickerie zijn we naar het hotel gegaan. We zijn nog naar de zeedijk geweest met zonsondergang, daar hebben we nog even romantische foto’s gemaakt, hihi! ’s Avonds hebben we ergens lekker wat gedronken en gegeten. Het was erg gezellig met z’n viertjes! Daarna heeft Ras ons afgezet bij het casino. Roy had ondertussen een liefde ontwikkeld voor Ras z’n zonnebril. Dus na de hele dag proberen hem te kopen heeft hij hem, tijdens een gesprek gewoon afgepakt en hem geld gegeven ;) toen moest ie wel! Die slimme man! Anne, Ben en ik waren nog nooit in een casino geweest. Roy heeft ons dus ingewijd in het casinoleven. We gingen op zo’n apparaat waarvan je dan dezelfde plaatjes moet krijgen. Alleen waren deze niet zo heel nieuw meer, dus het gebeurde vaak genoeg dat je helemaal geen plaatje draaide ;)! Roy zou ons een rondje geven, wilde hij betalen, hoefde dat niet. De drank is hier in het casino gewoon gratis…. Roy z’n outfit: z’n Feyenoord trainingsbroek, sportschoenen en een Suriname vest… Te hilarisch… Moet hij eens in Nederland proberen!! Anne en ik probeerde winst te maken, maar onze mannen hebben al het geld opgemaakt!! Maar, we hadden een supertoffe avond voor maar 20 srd (5 euro) met z’n viertjes, inclusief drinken!

Die dag erop gingen we naar bigi pan. Een groot natuurgebied, een zwamp en een meer. Maar om van de rivier naar het meer te komen, moest de boot getrokken worden over een dammetje. Roy, Ben en An hebben hun spierballen laten zien. Anne op z’n Surinaams, ondertussen schuddend met haar kont! We hebben echt gelachen. Ik heb me maar bezig gehouden met het maken van foto’s! Daarna konden we onze tocht voortzetten. Drie kaaimannen gezien (ik had er ook een gespot… goedgoed!). Toen we bijna bij het huis waren begon het keihard te regenen, dus iedereen doorweekt, want we hebben altijd regenkleding bij ons, behalve op de momenten dat je het nodig hebt! Op het meer stonden hele leuke huisjes. Hier hebben we even vertoeft in de hoop dat we op zouden drogen. Anne en Ben zijn nog gaan zwemmen, maar het was niet diep, dus ze stonden heerlijk met hun voeten in de klei. Daarna gingen we uit hetzelfde water krabben vangen (was ik even blij dat ik niet had gezwommen). Van de krabben heeft Ben de volgende dag krabbensoep gemaakt. Daarna zijn we nog het meer opgegaan. Het begon weer te regenen en de wind en golven zorgden ervoor dat we he-le-maal doorweekt waren, in het bijzonder Roy ;)! Dus ik had maar gevraagd waarom we hier eigenlijk vaarden; ‘Ja, we doen gewoon even een rondje.’ Waarom Roy antwoorde: ‘Man, het lijkt wel alsof we in een onderzeeër zitten, die vissen kunnen me gestolen worden, draai maar om!’ Dus wij weer omgedraaid. Op de terugweg moesten we weer over dezelfde dam. Dit keer een korter stuk omhoog, dus de heren hoefden zich maar heel even in te spannen. Daarna ging de boot weer naar beneden, maar onze slimme bootsman was vergeten in de boot te stappen. Dit resulteerde in een boot midden op de rivier met een tas erin van roy en mij en daarin weer een camera. Niet echt heel erg handig dus. Dus onze dappere mannen trokken de shirts en slippers uit en zouden de boot even gaan halen. Eerst ging Ben, nou, die gleed heerlijk onderuit in de klei. Echt een heel stuk naar beneden. Wat heb ik gelachen. Daarna Roy er achter aan. Je zou denken, dan weet je dat je uitglijd, dan gebeurt het jou niet. Maar jawel hor, Roy gleed ook lekker naar beneden (sorry voor de vieze kleren Lenie!). Daarna moesten ze de boot halen. Maar ze stonden tot hun knieën in de klei. Roy stond helemaal vast in de klei en kon niet meer verder komen. Uiteindelijk was het Ben gelukt de boot te halen. Ik heb het echt in m’n broek gedaan.. Onze dappere mannen! Volgens mij was dit ook het leukste uitje van Roy! Wat een schatten zijn het toch!

Woensdag ben ik met Roy naar de brandweer gegaan. Hij mocht een dag meedraaien bij Nieuw Amsterdam. Deze kazerne heeft 1 brandweerauto voor een heel district (hetzelfde als een provincie). Ze hebben 90 uitrukken per jaar (net zoveel als Wilnis) en hebben in de regentijd helemaal niets te doen. Van de commandant (ook Roy) kreeg ik een kop koffie… Sofie en koffie…. Hmzz… Maar ik heb het zomaar gedronken en met veel suiker en melk ging het goed!! Wendell had voor ons geregeld dat we Roy bij de brandweer mee mocht draaien. Super lief van hem! Hij is zo aardig!! Ik ben door twee brandweermannen in de brandweer pick-up thuis afgezet… Vet he!

De laatste dag hebben we nog lekker geluncht en daarna was het tijd voor het afscheid… Pff.. wat heb ik een mooie tijd met Roy gehad. Het was zo fijn dat hij er was en we hebben zoveel gedaan, echt elke dag wel wat. Ook Roy is een beetje verliefd geworden op Suriname! En mijn liefde voor Roy is alleen nog maar meer gegroeid. Het was echt super, fantastisch en geweldig! Voor Roy een hele wereldreis en hij is mij zomaar achterna gereisd, in z’n eentje! Als dat geen echte liefde is…. Ik heb echt een toptijd gehad met Roy en mis hem nu alweer… Nog drie weken stage, dan nog twee weken binnenland stage en dan nog twee weken vrij en dan ben ik alweer in Nederland. Het gaat nog helemaal leuk worden!!

Nou, ik zal het hierbij laten… Ik hoop weer op leuke reacties, want dan wordt ik altijd wel een beetje blij als ik weer wat uit Nederland hoor!

Geniet allemaal lekker van het zonnetje wat nu ook bij jullie is gaan schijnen… wij gaan straks weer een heerlijke regentijd tegemoet….

Ow en voor foto’s (zijn er heeeeel veel dit keer) kan je kijken op: sofieterschiphorst.mijnalbums.nl of sofieinsuri.mijnalbums.nl (staan op beide dezelfde foto’s).

Heeeeeeeeel veeeeeeeeeeel bosi’s en brasa’s
Sofie!