Eindelijk komt Sofie uit Suri terug!!!

Volgens Roy niets te vlug….

Lieve lieve lieve lezers,

Het zit er nu echt op…. Ik ben alweer twee maanden terug in Nederland en heb jullie veel te lang laten wachten op mijn slotverhaal….

De laatste 10 dagen zijn we vooral nog bezig geweest met zonnestraaltjes pakken, het huis leegruimen, de koffers inruimen tot overmaat van ramp. Dozen opsturen om de overtollige kilo’s ook naar Nederland te krijgen. Hier heb je dus geen doos bij het postkantoor die je opstuurt, nee, je haalt gewoon een bananendoos ofzo en daar stop je je spullen in…. T blijft Suriname hé!

We zijn ook nog naar het hotel de plantage geweest, ons laatste gezamenlijke uitstapje in Suriname… Het was erg chill, alleen wij waren in het hotel, verder niemand. Helaas waren er nogal wat muggen daar aanwezig en had ik een hoofd al het Himalaya gebergte…. Deze muggen veroorzaken namelijk enorme bulten. De volgende ochtend werd ik wakker met een oog dat dicht zat…. Het was erg gezellig met z’n zessen en we beseften steeds meer dat het er echt bijna op zat en dat we zoveel tegenstrijdige gevoelens hadden….

De Blufpandschool heb ik ook nog een keer vaarwel gezegd. Het schoolhoofd en ik stonden allebei bijna te huilen. Die mensen zie ik waarschijnlijk nooit meer, terwijl ze mij zo’n fijne en onvergetelijke tijd hebben gegeven daar.

Het was eenmaal zover. We vertrokken 13.00 uit ons huis waar we vijf heerlijke maanden gewoond hebben. Eerst nog even lunchen met elkaar. Toen werd het inladen en iedereen in de straat groeten. Er vloeiden aardig wat tranen, het viel ons zwaar, maar het was super mooi. De hele straat stond ons uit te zwaaien. Bij de Chinees (de supermarkt) kregen we onze laatste boodschappen gratis. Onze overbuurvrouw stond te huilen, onze buurman vond het zo geweldig dat wij met zoveel verdriet dit land gingen verlaten. Hij vond het ontroerend dat wij zoveel van dit land zijn gaan houden. Daar gingen we dan. Huilend, lachend, pratend, zingend en kijkend naar de laatste delen Suriname die we zouden zien…

Eenmaal op het vliegtuig was het nog een heel gedoe, we waren een beetje aan de late kant. We moesten om de beurt sealen en inchecken. Bij het inchecken heb ik m’n laptop uit m’n handbagage gehaald en daarna weer teruggestopt, anders zat ik 5 kilo over m’n gewicht heen… :S! Op het vliegveld kwamen Ralf, Jopie en Rohandie ons nog uitzwaaien… We hebben dus een goed afscheid gehad van al die lieve Surinaamse mensen…..

Voor we het wisten zaten we in de lucht. Dit wel nadat Ka er tussen uitgepakt werd, achtergehouden en uitgepluist werd, omdat haar tafeltje er wat ‘verdacht’ uit zag. Wij kregen niets te horen, konden haar niet spreken en er werd ons gezegd: ‘Als ze niet op tijd terug is moeten jullie wel vertrekken hoor!’ Euhm, nee, Ka gaat gewoon met ons mee! Gelukkig kwam ze eraan toen we moesten boarden, wat een rot moment. Net nadat we dat prachtige land moeten verlaten dan nog zo’n rotsituatie…

Tja, en toen was het zover, we waren weer op Nederlandse bodem… We werden helemaal gescand, binnenstebuiten gehaald en doorzocht voordat we onze koffers op mochten halen. Onderweg nog wat pitstops om andere kleren aan te trekken, het haar te fatsoeneren en wat make-up op te smeren (wat er vervolgens meteen weer afspoelde door de tranen ;))! Ik wilde nu wel heel graag weer iedereen in Nederland zien. Nog een paar groepsknuffels, groepsfoto’s en m’n eerste ontmoeting met een oud bekende uit Nederland. OLGA!! Zij had dienst bij de douane, ontzettend leuk!

Nu waren we klaar om de poort door te gaan… Olga ging al waarschuwen dat we eraan kwamen. Helaas duurde dat nog even, want natuurlijk moesten er weer wat tassen overhoop gehaald worden, waaronder de mijne. Grrrrr, dat is echt niet chill, ik wilde naar de andere kant van de deuren. Nog een keer een knuffel en daar gingen we… Ik mocht voorop en stormde zo alle lieve mensen in de armen…. Ow, wat heerlijk om weer terug te zijn. Knuffels, kussen, toeters, slingers, spandoek, bekende stemmen, bekende gezichten… Hmmmmmmmmm!! Vriendje in de armen, moeders, zus, schoonmoeders en vaders, zwager en me lieve lieve lieve vriendinnen…. Ik dacht te gaan huilen, maar kon alleen maar van oor tot oor lachen, lachen en lachen. Nog meer knuffels, nog meer kussen, behangen met slingers…. Wat fijn om er weer te zijn en wat fijn om ook nog eens het verjaardagscadeautje van mijn zus te zijn… ter ere daarvan had ik mezelf versierd met Surinaamse vlaggen!!

Thuis hadden we koffie en gebak en ’s avonds bbq vanwege m’n zus der verjaardag. Het was super super super!!! Wat heerlijk om er weer te zijn… maar toch ook wel een leegte om m’n chicks niet meer om me heen te hebben…..

Nu zijn we twee maanden verder. Geregeld heb ik nog heimwee naar Suriname, naar mijn chicks, naar mijn vrije leven, mijn mooie ervaringen…. Heerlijk lopen langs de waterkant, bestookt worden met: ‘Schatje, wil je met me trouwen’, lekker met elkaar een nasi eten, kijken naar de Surinaamse mensen die weer eens een feestje bouwen op straat en heerlijk met z’n zessen feesten, kletsen, lachen en bovenal genieten.

Het is een onvergetelijke ervaring geweest. Ik heb het zo ontzettend getroffen met m’n lieve meiden! We zijn vriendinnen voor het leven geworden!! Ik heb een toptijd met ze gehad, we hielpen elkaar en gingen voor elkaar door het vuur, dat doen we nu nog. We zien elkaar zo af en toe, als we heimwee krijgen plannen we gewoon een spontane date…

Ank, An, Ka, Laan en Met, jullie zijn mijn schatjes, voor altijd in mijn hart!! Jullie hebben mij echt een hele, hele, hele mooie tijd gegeven in Suriname. Ik had dit niet zonder jullie willen doen! Thnx lieverds!!!

Ik heb ontzettend veel geleerd in Suriname. Wat wil ik echt in het leven, waar ben ik goed in en bovenal heb ik geleerd dat ik op mijn eigen benen kan staan. Wat een heerlijke, onvergetelijke tijd heb ik daar gehad. Ik had het voor geen goud willen missen. Ik zal altijd met ontzettend veel plezier en genot terug kijken op de geweldige tijd in Suriname. Ik heb mij kunnen ontwikkelen tot een volwassen Sofie, ik weet wat ik wil, ik weet wat ik belangrijk vind, wie ik belangrijk vind en hoe ik dingen wil doen.

Ook kan ik jullie met veel blijdschap meedelen dat ik al voor de zomer ben afgestudeerd met twee 8en en een 7,5 voor mijn meesterstuk!!! Helemaal niets te klagen dus. Ook heb ik al een baan op de Prinses Beatrixschool in Wilnis. Ik krijg mijn oude klas weer! Dat wordt op en top genieten!! Ook ga in invallen op een school in Nes aan de Amstel, wat ook een geweldig leuke school is.

Tja, mijn leven gaat goed! Het loopt allemaal lekker, ik voel me fijn, ik zit goed in m’n vel en ik ben stiekem best een beetje trots op mezelf. Maar dat mag ook wel, ik heb best een beetje verdiend dat alles nu even meezit en ik met volle teugen aan het genieten ben van mijn leven!

PLUK DE DAG!!
MI LOBI SRANAN!!!!!!

Allerliefste lezers, ontzettend bedankt voor het trouw lezen van mijn verhalen! Ik heb er van genoten om mijn verhalen met jullie te delen. Om te vertellen hoe het leven aan de andere kant van de oceaan was. Suriname heeft een speciaal plekje in mijn hart! Wat een super mensen wonen daar. Ik vind dat elke Nederlander daar wat van kan leren. Geniet van het leven, onthaast een beetje…. Je leeft maar 1 keer dus haal alles eruit wat erin zit en doe je zelf niet te kort!!!

Voor de laatste keer een hele dikke brasa,
De afgestudeerde juf SUF!